เรื่องเล่าสยองขวัญ

บทที่ 1 ผู้ขนย้ายทำงานอย่างรวดเร็วเพื่อขนข้าวของทั้งหมดของ Suzuki ไปยังบ้านใหม่ของพวกเขา สิ่งต่างๆ ดำเนินไปอย่างรวดเร็วด้วยความช่วยเหลือจากเจ้าของบ้านหลังแรก นายและนางซูซูกิบรรทุกสิ่งของให้มากที่สุด แม้แต่มินามิลูกสาวของพวกเขาก็ช่วยดึงน้ำหนักของเธอด้วยการนำตุ๊กตาสัตว์จำนวนมากเท่าที่แขนของเธอจะรับได้   ครอบครัวเล็กได้เก็บหอมรอมริบมาหลายปีและเสียสละมากมายเพื่อให้มาถึงวันนี้ แต่ในที่สุดความฝันของพวกเขาก็เป็นจริง ตอนนี้พวกเขามีบ้านที่เรียกได้ว่าเป็นของตัวเองอย่างแท้จริง หมดยุคของการอาศัยอยู่ในอพาร์ทเมนต์ที่มีลมโกรกหรือต้องรับมือกับเพื่อนบ้านที่ส่งเสียงดังและเจ้าของบ้านที่ทำเป็นหูหนวกเพื่อขอความช่วยเหลือ   เมื่อสิ่งของทั้งหมดของพวกเขาเข้าไปข้างในอย่างปลอดภัย ครอบครัว Suzuki ก็เริ่มย้ายกล่องเข้าไปในห้องที่เหมาะสมของพวกเขา งานนี้กลายเป็นเรื่องยากเมื่อมินามิเปิดกล่องทุกใบที่เธอเจอทั้งหมดเพื่อตามหาของเล่นที่เป็นของเธอและเธอคนเดียว…

บทที่ 1 สิงหาคม 2529 เมื่อ Billy Hudson ร้องกรี๊ดเข้าไปในแผนกของนายอำเภอในคืนวันที่ 8 สิงหาคม Firebird สีแดงเชอร์รี่ของเขาก็เข้ามาเฉียดขนรถ Cadillac อันล้ำค่าที่เป็นของนายอำเภอ Andrew Lutz เมื่อเขาได้ยินเสียงยางรถส่งเสียงดัง นายอำเภอ ลัทซ์เงยหน้าขึ้นจากนิตยสารเก่าที่เขาหยิบอ่านอย่างเหม่อลอย เขาเห็นบังโคลนของรถปอนเตี๊ยกของ…

 เอาล่ะเตรียมผ้าห่มกับหมอนแล้วมานอนฟังเรื่องนี้ไปพร้อมๆกันกับผมกู๊ดบั้ม Story โดยงานเขียนเรื่องนี้นั้นผมต้องบอกเลยว่ายกเครดิตให้ผลงานเครดิตหนังที่เพิ่งดูจบหลังจากที่นั่งอ่านมาครึ่งหนึ่งผมก็ดันตัวเองลุกขึ้นจากโซฟาและเดินไปที่ห้องครัวยืดเส้นยืดสายให้คลายเมื่อยผมเปิดตู้เย็นและเห็นน้ำผลไม้ที่เหลือเต็มกล่องหลังจากนั้นก็กระดกมันจนหมดขวดพร้อมกับนั่งลงที่เคาน์เตอร์ครัวข้างหน้าต่างเปิดผมมองออกไปข้างนอกทำให้ผมต้องตกใจอย่างมากเพราะผมดันไปเห็นเงาสีดำเป็นผู้ชายร่างใหญ่ยืนอยู่ข้างนอกหน้าต่างเพื่อเฝ้าดูผมอยู่ผมตกใจมากๆ แต่ทันใดนั้นเพื่อนผมที่นัดกันไว้ก็โทรมาหาผมและบอกว่าจะออกไปเที่ยวป่ากันในอีกไม่นานผมดีใจมากเพราะจะได้ออกจากบ้านหลังนี้สักที ก็ตามหาอะไรร้อนๆตามสวนมันว่างเปล่าแล้วมืดบางทีผมก็แอบหวังให้เราเลี้ยงสัตว์นะจะเป็นหมาหรือแมวกัดตายแต่คนพวกมันก็ทำให้ผมจำและตาผมจะเริ่มแดงและคันดังนั้นพ่อผมก็เลยห้ามแม้ว่าผมจะไม่ได้ว่าอะไรตอนนี้ 9:20 น ผมเอากล่องน้ำผลไม้ที่ยังเหลืออยู่เก็บเข้าตู้เย็นแล้วกลับมานั่งข้างหน้าต่างปีนขึ้นบนเคาน์เตอร์อีกครั้งผมลืมออกไปที่สวนและมองประจำแต่ละเหงาและดูว่าทุกอย่างเข้าที่เข้าทางผมมายืนอยู่ในรูปร่างปกติเป็นต้นไม้เล็กๆ 2 ตนตั้งอยู่ข้างกันหลังรั้วและโต๊ะเหล็กพร้อมเก้าอี้ 4 ตัวตั้งอยู่ที่ลานบานผมชอบมองเช็คอะไรพรุ่งนี้ซึ่งก็เป็นเหตุผลหลักๆที่ทำให้ผมไม่กลัวกว่ามือผมชอบตื่นกลางดึกเพื่อสำรวจเสียงเล็กๆน้อยๆและผมก็เกลียดการนอนหันหน้าเข้าหากำแพงเพราะถ้ามีใครเข้ามาในห้องผมผมก็อยากจะรู้ตัวมากกว่าเพราะอย่างน้อยก็มีโอกาสจะหนีได้นั่นก็หมายความว่าความกังวลของผมมักจะสงบได้อย่างรวดเร็วตอนที่ผมเห็นอะไรที่ชั้นล่างนอกจากการต้มน้ำเดือดหรือตอนที่ลืมตาขึ้นมาเห็นห้องนอนว่างเปล่าการไม่รู้ว่าอะไรที่ทำมาจากห้องครัวและบันไดรู้จักในห้องของผมเองมาทำให้ผมขนลุก 9:30 น ผมลงจะขอเติมเรื่องกลับไปที่ห้องนั่งเล่นเพื่อปิด AV และตัดสินใจเอานะผลไม้ที่เหลือขึ้นไปชั้นบนผมเดินกลับมาที่ครัวเปิดตู้เย็นและอยู่แต่งหน้าไปที่นอกหน้าต่างเห็นใครบางคนยืนอยู่ที่สวนผมรีบปิดตู้เย็นแล้วปิดไฟก็ทำให้เขามองไม่เห็นผมแล้วค่อยๆขยับเข้าไปใกล้เธอก็จะมองเห็นได้ชัดคืนฉันล็อคประตูทุกบานหมดแล้วและเพื่อนบ้านก็อยู่บ้านด้วยผมบอกตัวเองในใจหัวใจผมเต้นเร็วขึ้นขณะที่ผมพยายามยื้อตามองรูปร่างของเขาหรือเธอที่อยู่ปลายส่วนผมต้องละสายตาออกไปบ่อยๆเพื่อให้เราที่ไม่ชัดของเขานานชัดขึ้นที่ใช้จ่าและเขายืนนิ่งมากๆและผอมบางงานทั้งหมดที่ผมเห็นและผมก็บอกว่าอย่างอื่นนอกจากนี้ไม่ได้แล้วอ้าวผมพูดออกมาดังๆในสวนอยู่ที่รั้วด้านหลังผมลืมไปว่าเราใช้มันตอนทำบาร์บีคิวผมงงกับตัวเองดีใจที่ไม่ได้ฉี่ราดแล้วเดินขึ้นชั้นบนไปที่ห้องนอนผมนั่งลงบนเตียงและสัตว์มเปิด Notebook ตั้งไว้บนจากฤดูว่ายังมีใครที่ออนไลน์อยู่ไหมเห็นได้ชัดว่ามีคนกำลังเบื่อและเห็นชื่อผมได้ขึ้นมามีข้อความส่งมาจากเขตเป็นไงเบื่อพ่อแม่นายยังไม่กลับใช่ไหมอีก…